Het monument der wachtende

Wachten

Iedereen wacht. Soms wacht je op de bus of op de trein. Of je wacht in de rij voordat je naar binnen kan bij een concert. Andere wachten op hun vrouw die druk bezig is met winkelen en weer anderen wachten omdat hun vriend of vriendin weer eens te laat is. Kortom je kan op allerlei dingen wachten. Maar hoe wacht je nou eigenlijk? Iedereen wacht op zijn eigen manier. De een wacht zittend en de ander weer staand. Bij deze opdracht is het de bedoeling om iemand die wacht vast te leggen als beeld. Wil je weten hoe ik dit heb gedaan? Lees dan snel verder.

Materiaal

Door middel van chamotte klei moesten we een beeld maken van iemand die aan het wachten was. Wij waren vrij om te bedenken op welke manier ons beeld aan het wachten was. Je kon het dus zo moeilijk maken als je zelf wilde.

Inspiratie

Zoals ik al schreef kun je op verschillende manieren wachten. Om deze manieren goed in kaart te brengen, ben ik opzoek gegaan naar foto's waarop mensen aan het wachten zijn. Bij deze foto's heb ik goed gekeken naar de houding en gezichtsuitdrukking van de personen. Bij de linkerfoto kun je duidelijk zien dat de mevrouw een beetje geïrriteerd is. Dit kan zijn omdat ze al heel lang staat te wachten. Op de onderste foto zie je dat de mevrouw het wachten zat is. Ze wacht al zo lang dat ze zichzelf geen houding meer weet te geven.

 

Beeldaspecten

Ik heb de volgende beeldaspecten verwerkt in mijn beeld:

- Betekenis: Door de houding van het poppetje kun je zien dat hij ergens zit. Je kan er ook aan zien dat het poppetje aan het wachten. Door de gezichtsuitdrukking kun je zien dat hij het wachten zat is, want hij begint een boze blik te krijgen.

- Ruimte: Een beeld is bijna nooit tweedimensionaal. Daarom is mijn beeld ook driedimensionaal. Ik had hier veel moeite mee, want als ik de vorm van het bovenlichaam aan het maken was werd de buik steeds platter. Doordat mijn beeld zit, kun je ook niet echt de vorm van de billen en achterbenen zien. Ik vond het vooral lastig om de buik in de vorm te blijven houden.

- Verhouding: De verhoudingen toepassen was ook heel moeilijk. Dan waren de armen weer te lang of te dun. Omdat je continu bezig bent met de klei verliest het zijn vorm en lengte. De benen vond ik dan ook erg lastig om in verhouding te krijgen met de armen en het lichaam.

Werkwijze

Ik had al enige ervaring met chamotte klei. Dit was alleen heel lang geleden, dus ik was een beetje vergeten hoe het werkte. Als eerste begon je met een plak klei. Deze moet je kneden, zodat alle lucht eruit gaat. Daarna heb je een soort van bal gekneed. Vanuit die bal heb ik de grove vormen van mijn mens gemodelleerd. Ik ben begonnen met het hoofd te vormen. Daarna heb ik een nek gemaakt en een bovenlichaam. De armen had ik nog niet gevormd zodat eerst de verhoudingen van het bovenlichaam een beetje zouden kloppen.

Ik was bezig met de benen vormen, maar toen werd mijn bovenlichaam weer te lang en de benen te dun. Ik merkte dat het niet zou werken als ik nu verder zou gaan met modelleren. Ik heb toen weer een bal gemaakt van de klei en ik begon opnieuw.  Ik wilde dat mijn beeld zou zitten. Tijdens het modelleren heb ik mijn beeld op de rand van de tafel gezet. Ik merkte dat dit toch beter werkte, omdat ik zo de benen makkelijker kon maken. Ook werd het makkelijker om de zit houding te maken.

Wanneer de verhoudingen en de vormen van de ledematen een beetje klopten, kon ik verdergaan met de houding. De benen moesten over elkaar. Hierbij heb ik de knie duidelijk gemaakt en ook een voet. Daarna moesten de armen over elkaar. Hierbij moest ik opletten dat de bovenarmen iets dikker waren dan de onderarmen. Ik had nog vijf minuten over en ik moest nog alle details maken. Ik heb besloten om alleen de gezichtsuitdrukking in de laatste vijf minuten te maken. Deze is toch een beetje mislukt, want helaas kloppen de verhoudingen niet helemaal.

Reflectie

Al met al ben ik best tevreden met het eindresultaat. Ik had wat opstartproblemen, maar ik heb dit uiteindelijk goed opgelost. Ik vind zelf de houding redelijk goed gelukt. Je kunt echt zien dat de persoon ergens zit en daar aan het wachten is. Ik vond het wel lastig om de vorm van het lichaam te blijven behouden, omdat het steeds weer anders wordt. Je bent continu bezig met modelleren en daardoor kunnen sommige delen weer lelijk worden, Waar ik wel aan moet werken is dat ik niet te perfectionistisch moet zijn. Hierdoor heb ik te weinig tijd om de opdrachten af te maken en dit vind ik dan ook erg jammer.